2020

Schronisko górskie

Projekt

Status

Powierzchnia

Budżet

2020

projekt koncepcyjny

836 M²

6 000 000 pln

Zespół

Roderyk Milik

MACIEJ ARMANOWSKI

BARTOSZ KARCZEWSKI

ALEKSANDRA RADOWSKA

SEWERYN TRZYNA

Projektując nowe schronisko na szczycie Lubania decydującymi czynnikami, na które zwróciliśmy uwagę były: widok, historia i przyroda. Szczyt Lubania słynie z przepięknych widoków na okoliczne pasma górskie. Bryłę budynku zorientowaliśmy na panoramę Tatr Wysokich. Wyjściową formą była parterowa bryła ze spadzistym, dwuspadowym, masywnym dachem.

Chcąc podkreślić jej związek z widokami obróciliśmy kalenicę dachu oraz orientację pomieszczeń w najatrakcyjniejszym widokowo kierunku południowo-zachodnim. Zabieg ten pozwolił na uzyskanie współczesnej bryły, będącej twórczym przekształceniem tradycyjnej formy górskiej zabudowy.

PUNKTY WYJŚCIA

Najwyższy punkt obszaru konkursowego zajmują obecnie ruiny dawnego schroniska spalonego w 1944 r. W sąsiedztwie znajdują się Samorody - unikatowe na Lubaniu skały. Po sąsiedzku działa studencka baza namiotowa.

Wpisanie nowej substancji w kontekst

Wpisanie nowej substancji w kontekst Kubatura nowego schroniska została wpisana w obrys istniejących ruin dawnego obiektu. Ściana przyziemna pozostaje w oryginalnej formie, nowa substancja honoruje pamięć historyczną. Ograniczamy ingerencję w naturalny krajobraz przyrodniczy.

TRADYCYJNY KĄT DACHU

Bryłę pokryliśmy tradycyjnym dachem dwuspadowym. Kalenica została ukierunkowana równolegle do dłuższego boku obrysu ruin. Funkcje gospodarczo-techniczne znalazły swoje miejsce w północno-zachodniej części budynku poza obrys ruin.

BRYŁA FRONTEM DO TATR WYSOKICH

Kalenicę dachu zdecydowaliśmy się obrócić na kierunek podkreślający panoramiczny widok na Tatry Wysokie. Z drugiej strony ścięcie bryły podkreśliło relację z bazą namiotową.

POWIĄZANIE Z OTOCZENIEM

Orientacja obiektu zapewnia maksymalne wykorzystanie lokalizacji budynku. Główna sala jadalni posiada widok na Wysokie Tatry i połączenie widokowe z polem namiotowym. Południowo-zachodnią ekspozycję dachu wykorzystujemy jako lokalizację dla paneli fotowoltaicznych. Wyeksponowane ruiny zyskują wartość edukacyjną dla odwiedzających. Ścięcie dachu od północnego zachodu nawiązuje do ściany szczytowej dawnego schroniska.

Postanowiliśmy uszanować historię, której świadkiem przez lata był szczyt Lubania. Obrys nowego budynku wynika ze śladu ruin schroniska PTTK zniszczonego w 1944 r. Oblicówka kondygnacji przyziemia dawnego obiektu stała się dla nas miejscem styku nowej substancji z naturalnym podłożem.

Umiejscowienie obiektu na najwyższym poziomie wypiętrzenia terenu pozwala w maksymalnym stopniu ograniczyć negatywny wpływ na naturalne otoczenie przyrodnicze. Maksymalnie wpisując się w dawne zabudowania pozostawiamy otaczającą roślinność bez budowlanej ingerencji. Budynek dzięki swej formie pozwala również na optymalne wykorzystanie odnawialnych źródeł energii przyjaznych dla środowiska.

RZUT POZIOMU -1

1:200

RZUT POZIOMU 0

1:200

RZUT POZIOMU +1 1:200

RZUT POZIOMU +2

1:200

Parter budynku w przeważającej części przeznaczyliśmy na funkcję integracyjną – salę jadalni. Posiada ona przestrzeń otwartą na obie strony budynku, zapewniając tym samym szerokie otwarcia widokowe. Bezpośrednio z nią sąsiaduje kuchnia z zapleczem. Zaplecze połączone zostało schodami dla obsługi schroniska prowadzącymi na kondygnację podziemną – strefę dostaw i magazynów. Wejście budynku zostało ulokowane w południowej części obiektu – czytelnie widoczne dla piechurów od strony przecinających się szlaków turystycznych. Na parterze ulokowana została również toaleta i pokój dla osób o ograniczonych możliwościach poruszania się. Komunikacja pionowa została zlokalizowana w pobliżu wejścia głównego.
Piętro zajmują pokoje dla odwiedzających o elastycznej strukturze i zróżnicowanym standardzie. Węzeł sanitarny dla gości schroniska zajmuje miejsce w pobliżu klatki schodowej. Pokoje pod dachem skośnym posiadają lukarny zapewniające właściwe warunki wysokościowe oraz widokowe.

Najwyższa kondygnacja przeznaczona jest dla pracowników schroniska. Pokój kierownika usytuowano w taki sposób, aby zapewnić widoki w jak największej ilości kierunków. Zabieg z obróconą kalenicą wpłynął na zwiększenie kubatury najwyższych kondygnacji względem położenia
kalenicy równoległego do dłuższej krawędzi obiektu.
Kondygnacja podziemna spełnia funkcję zaplecza technicznego. Znajdują się tam pomieszczenia kotłowni, baterii słonecznych, pomieszczenie pompy ciepłą oraz agregatu prądotwórczego. Centralną cześć założenia zajmują sanitariaty przeznaczone dla użytkowników sąsiedniego pola biwakowego, dostępne niezależnie od zewnątrz przez otwór drzwiowy w ruinach dawnego schroniska. Pozostałe pomieszczenia to suszarnia odzieży, warsztat naprawy sprzętu narciarskiego oraz łazienki dla gości schroniskowej jadalni.

Przekrój A-A

1:200

Przekrój B-B

1:200

Budynek zaprojektowano w lekkiej technologii drewnianej uzupełnionej konstrukcją stalową w miejscu największych rozpiętości. Dach wielospadowy o kącie nachylenia głównych połaci dachowych 40 stopni względem kalenicy. Pokrycie ścian zewnętrznych klepką drewnianą 30x10 cm o ciemnym zabarwieniu nawiązujące do typowych dla polskich gór Bacówek zapoczątkowanych przez Edwarda Moskałę.

Cokół obiektu stanowią kamienne ściany – pozostałości po dawnym schronisku. Ściany kondygnacji podziemnych nowego obiektu stanowią podporę dla ścian kamiennych, zabezpieczonych przeciwwilgociowo.

Budynek posiada instalację fotowoltaiczną o wysokiej sprawności, o optymalnym kącie nachylenia połaci oraz orientacji względem stron świata (orientacja południowo-zachodnia). Panele słoneczne zajmują całą połać dachu od strony Tatr Wysokich. Instalacja zasila pompę ciepła, zapewniając ogrzewanie i ciepłą wodę w ekologiczny sposób. Właściwy sposób zarządzania bilansem energetycznym obiektu zapewnia zwarta bryła obiektu. Projektowane okna w tzw. „ciepłym montażu”, dzięki czemu wyeliminowano możliwe mostki termiczne. Przestrzeń sali jadalnianej posiada przekryty taras od strony południowej, chroniąc tym samym wnętrze przed nadmiernym przegrzewaniem w sezonie letnim, tym samym ograniczając zapotrzebowanie na chłodzenie.

Budynek posiada instalację fotowoltaiczną o wysokiej sprawności, o optymalnym kącie nachylenia połaci oraz orientacji względem stron świata (orientacjapołudniowo-zachodnia). Panele słoneczne zajmują całą połać dachu od strony Tatr Wysokich. Instalacja zasila pompę ciepła, zapewniając ogrzewanie i ciepłą wodę w ekologiczny sposób. Właściwy sposób zarządzania bilansem energetycznym obiektu zapewnia zwarta bryła obiektu. Projektowane okna w tzw. „ciepłym montażu”, dzięki czemu wyeliminowano możliwe mostki termiczne. Przestrzeń sali jadalnianej posiada przekryty taras od strony południowej, chroniąc tym samym wnętrze przed nadmiernym przegrzewaniem w sezonie letnim, tym samym ograniczając zapotrzebowanie na chłodzenie.

Używamy plików cookie i innych technologii śledzenia, aby poprawić jakość przeglądania naszej witryny, wyświetlać spersonalizowane reklamy, analizować ruch w naszej witrynie i wiedzieć, skąd pochodzą nasi użytkownicy. Przez naciśnięcie "AKCEPTUJĘ" lub zamykając ten baner wyrażasz zgodę na używanie przez nas plików cookie i innych technologii śledzenia.